Metro w Londynie: wszystko, co musisz wiedzieć

Ponad 270 stacji, 12 linii oraz 400 kilometrów tras – takiego metra zazdrości Londynowi cała Europa. Jego olbrzymie rozmiary mogą być onieśmielające dla każdego, kto po raz pierwszy przyjeżdża do tego miasta, dlatego mamy dla Was przydatny przewodnik po najpopularniejszych liniach londyńskiego “Underground”. Wbrew nazwie, nie wszystkie są pod ziemią 🙂

Kilka interesujących faktów na początek

Londyńskie metro, jak pewnie wiesz, jest najstarsze na świecie. Pierwsza linia została uruchomiona w 1863 roku! Obecne logo metra jest chyba najbardziej rozpoznawalnym znakiem w Londynie. Warto wiedzieć, że zaprojektował je Mr. Edward Johnston, co miało miejsce w 1913 roku. Pierwszą mapę metra w 1933 roku sporządził natomiast Mr. Harry Beck.

Metro w Londynie jest niesamowicie zatłoczone, bo codziennie przewozi około 3 miliony osób! Jeśli nie lubisz tłumów, unikaj szczególnie stacji Victoria – jest najbardziej uczęszczana i w ciągu roku korzysta z niej 76 milionów pasażerów.

Korzystając z metra w stolicy Wielkiej Brytanii prędzej czy później zauważysz osobliwy problem. Otóż na wielu stacjach wagony nie pasują do peronów, co może utrudniać wsiadanie i wysiadanie. Jest to efekt tego, że przez lata poszczególne linie metra należały do prywatnych firm, które budowały perony i tunele dopasowane do własnej floty wagoników.

Linie londyńskiego metra

Zanim zaczniesz na dobre korzystać z metra w Londynie, powinieneś poznać układ i charakterystyczne elementy poszczególnych linii.

Linia Bakerloo – jest to bardzo uczęszczana linia, z której rocznie korzysta około 100 milionów pasażerów. Jej główną stacją jest Oxford Circus.
Central Line – linia jest oznaczona kolorem czerwonym, w Londynie nazywa się ją „two penny tube”, czyli „dwupensówką”. Jest to spadek po dawnych czasach, gdy linią można było przejechać uiszczając opłatę w wysokości dwóch pensów.
Circle Line – jest to najstarsza linia metra w Londynie i jedyna jeżdżąca w kółko (stąd też jej nazwa). Będziesz z niej korzystać, gdy zechcesz przemieszczać się w obrębie ścisłego centrum stolicy UK – z tego powodu spotkasz w niej mnóstwo turystów. Linia liczy aż 27 stacji.
Hammersmith & City – mało istotna linia, z której korzysta stosunkowo niewiele osób. Również dlatego miasto oddelegowało do jej obsługi starsze, gorzej wyposażone wagoniki.
Linia District – jest oznaczona kolorem zielonym i należy do najstarszych w Londynie. Statystycznie korzysta z niej najwięcej pasażerów – jest ich ponad 210 milionów rocznie.
East London – linia przebiega m.in. pod Tamizą na głębokości aż 18 metrów! Rocznie korzysta z niej około 10 milionów pasażerów, a główną stacją jest Canada Water.
Jubilee Line – najnowsza linia londyńskiego metra, której budowa zakończyła się w 1999 roku. Jest to także jedyna linia w Londynie, która przecina się ze wszystkimi pozostałymi. Rocznie korzysta z niej około 140 milionów pasażerów, a największych tłumów możesz się spodziewać na stacji Bond Street.
Metropolitan Line – ta linia stanowi też nie lada atrakcję turystyczną, bo raz w roku miasto wypuszcza na nią tradycyjną ciuchcię parową ciągnącą wagoniki. Prawdopodobnie skorzystasz z niej, jeśli będziesz musiał dostać się daleko od centrum Londynu. Ostatnia stacja, Amersham, znajduje się aż 43 kilometry od City. Cechą charakterystyczną linii jest to, że w większości biegnie nad ziemią.
Northern Line – najgłębsza linia w Londynie, którą rocznie podróżuje około 200 milionów pasażerów. Ciekawostką są schody ruchome na stacji Angel, które są najdłuższą tego typu konstrukcją w Europie Zachodniej (mają aż 60 metrów długości).
Picadilly Line – bardzo oblegania linia, z której rocznie korzysta ponad 200 milionów pasażerów. 17 znajdujących się na niej stacji stanowi zabytki architektury początku XX wieku.
Linia Victoria – cała linia liczy 21 kilometrów i ma 16 stacji. Co ciekawe, jeżdżą na niej pociągi sterowane przez autopilota.
Waterloo & City Line – z tej linii korzystają przede wszystkim osoby, które chcą szybko przedostać się pod Tamizą do stacji Waterloo. Linia ma zaledwie dwie stacje i liczy 2,4 kilometra. Nie ma powiązania z innymi liniami.

piccadilly circus londyn

Płatności w londyńskim metrze

Cały Londyn jest podzielony na 9 „zones”, czyli stref. Cena przejazdu metrem jest więc uzależniona od tego, w których strefach zamierzasz się poruszać. W metrze obowiązują różne rodzaje biletów:

Single ticket – bilet w jedną stronę,
Return ticket – bilet w dwie strony,
Travelcard – bilet wieloprzejazdowy (na jego podstawie możesz korzystać ze wszystkich środków komunikacji w Londynie),
Daily ticket – bilet dzienny, na którym możesz podróżować w ramach wybranych stref w ciągu całego dnia (także w godzinach szczytu).

Oczywiście nie zapominamy, że funkcjonuje coś takiego, jak Oyster Card, czyli rodzaj biletu elektronicznego funkcjonującego na zasadzie „pay as you go”, gdzie płacisz tylko za konkretny przejazd.

Ponieważ system biletowy w Londynie jest dość skomplikowany, poświęciliśmy mu osobny artykuł, w którym znajdziesz wszystkie niezbędne informacje na ten temat – kliknij TUTAJ.

oyster card

Co jeszcze musisz wiedzieć o londyńskim metrze?

Przede wszystkim – nie możesz się go bać! Korzystanie z metra jest zdecydowanie najwygodniejszą i najszybszą formą przemieszczania się po Londynie i trudno sobie wyobrazić, abyś chciał czy musiał z tego zrezygnować. Po kilku dniach opanujesz już układy najważniejszych linii i bez problemu odnajdziesz się w tym skomplikowanym, ale zadziwiająco uporządkowanym systemie.

Korzystając z londyńskiego metra pamiętaj, że:

Nie działa ono w pierwszy dzień Bożego Narodzenia. Poza tym kursuje codziennie od 5.30 do północy,
Bilety na metro możesz kupować w automatach czy dworcowych kioskach. Musisz zachować bilet do kontroli, która następuje na stacji docelowej,
Mapki z liniami metra są schematyczne i mają charakter wyłącznie poglądowy. Nie dowiesz się z nich, jaka jest długość poszczególnych odcinków,
Niedzielny rozkład jazdy różni się od tego w dni powszednie, pociągi kursują rzadziej,
Na niektórych stacjach metra możesz się spotkać z komunikatem „Mind the Gap”, czyli „uważaj na odstęp”. Jest to informacja, że wysokość peronu nie odpowiada tej, na jakiej znajduje się wejście do wagoniku. Jak już wspomnieliśmy, jest to spadek po czasach prywatnej własności.

metro w londynie