Ślub z Polką lub Polakiem. Procedury, koszty i dokumenty
Małżeństwo z obcokrajowcem nie jest w Polsce niczym wyjątkowym – przynajmniej od momentu, gdy zaczęła się wielka, współczesna emigracja (zaraz po wstąpieniu Polski do UE). Z danych zebranych przez GUS wynika, że w 2016 roku zawarto ponad 13 tysięcy takich „mieszanych” małżeństw. Polki najchętniej wychodzą za Anglików, Niemców, Ukraińców i Włochów. Polacy natomiast gustują przede wszystkim w Ukrainkach, Rosjankach i Białorusinkach. Jeśli i Ty planujesz wziąć ślub z Polką lub Polakiem, to mamy dla Ciebie garść najważniejszych informacji. Sprawdź, jak wygląda procedura i ile ta przyjemność będzie Cię kosztować.
Dokumenty do ślubu w Polsce
Obcokrajowiec, który chce wziąć ślub z Polką lub Polakiem, musi posiadać:
- Ważny paszport;
- Genewski Dokument Podróży (dotyczy tylko osób mających status uchodźcy);
- Kartę pobytu, jeśli posiada prawo do pobytu na terenie Polski;
- Zaświadczenie o braku przeciwwskazań do zawarcia małżeństwa w Polsce – taki dokument można uzyskać w urzędzie stanu cywilnego w kraju pochodzenia, ale i w ambasadzie;
- Skrócony odpis aktu urodzenia (oryginał + przysięgłe tłumaczenie na język polski);
- Odpis skrócony aktu zgonu współmałżonka (dotyczy wdów i wdowców);
- Odpis skrócony aktu małżeństwa z informacją o rozwodzie lub prawomocny wyrok sądu orzekającego o rozwodzie (dotyczy rozwódek i rozwodników)
- Oświadczenie o tym, jakie nazwisko będą nosić małżonkowie oraz ich dzieci (dokument wypełnia się w polskim Urzędzie Stanu Cywilnego);
Polka lub Polak, który zamierza zawrzeć związek małżeński z obcokrajowcem, musi natomiast przedstawić:
- Dowód osobisty (dotyczy panny lub kawalera);
- Skrócony akt urodzenia;
- Dowód osobisty, skrócony odpis małżeństwa i odpis wyroku sądu stwierdzającego rozwód (dotyczy rozwódek i rozwodników);
- Dowód osobisty, skrócony akt urodzenia i odpis aktu zgonu współmałżonka (dotyczy wdów i wdowców);
Procedura ślubu
Gdy już ustalicie datę ślubu, musicie najpóźniej na 31 dni przed planowaną uroczystością udać się do Urzędu Stanu Cywilnego, gdzie wyżej wymienione dokumenty zostaną sprawdzone przez urzędnika.
Jeśli wszystko jest w porządku, otrzymacie stosowne zaświadczenie, na podstawie którego we wskazanym terminie zostanie Wam udzielony ślub cywilny lub konkordatowy – jest to rodzaj ślubu zawieranego w obrządku religijnym, który nie wymaga dodatkowej procedury urzędowej. Jeśli chcecie zawrzeć małżeństwo np. w kościele czy w cerkwi, musicie dostarczyć zaświadczenie z USC duchownemu.
Uwaga!
W Polsce śluby konkordatowe nie mogą być zawierane w: Muzułmańskim Związku Religijnym, Karaimskim Związku Religijnym oraz Wschodnim Kościele Staroobrzędowym (tzw. bezpopowcy).
Pamiętaj również, że jeśli nie mówisz biegle po polsku, podczas wizyty w urzędzie musi Ci towarzyszyć tłumacz przysięgły. Obecność tłumacza może być również niezbędna podczas samej uroczystości – małżonkowie powinni zadeklarować, w jakim języku ma się odbyć ceremonia.
Ślub międzywyznaniowy
Nazywa się go także ślubem mieszanym. To sytuacja, w której małżeństwo zawierają osoby różnych wyznań, np. katoliczka z prawosławnym. Jest to jak najbardziej dopuszczalne zgodnie z ideą ekumenizmu.
Warto przy tym zaznaczyć, że jeśli ślub ma zostać zawarty w świątyni rzymskokatolickiej, to ceremonii musi przewodniczyć katolicki ksiądz i tylko on przyjmuje przysięgę małżeńską. Duchowny innego wyznania (formalnie nazywany ministrem niekatolickim), może tylko odczytać fragment Pisma Świętego oraz pozdrowić małżonków i zgromadzonych.
Koszty ślubu i wesela w Polsce
Zawarcie ślubu w Polsce wiąże się z opłatą wnoszoną na rzecz Urzędu Stanu Cywilnego. Stawka jest stała i wynosi dokładnie 84 złote. Znacznie drożej będzie w sytuacji, gdy narzeczeni zamarzą sobie ślub np. w plenerze czy generalnie poza urzędem. Wówczas naliczana jest dodatkowa opłata w wysokości aż 1000 złotych. Nie obowiązuje ona jednak w przypadku ślubu konkordatowego zawieranego w kościele czy innej świątyni.
Oczywiście duchowny także zażyczy sobie opłaty za udzielenie ślubu – i raczej nie liczylibyśmy na stawkę „co łaska”. Przeciętnie proboszczowie pobierają od 500 złotych wzwyż, choć wszystko zależy od parafii (spotkaliśmy się z przypadkami, gdy opłata wynosiła nawet 2000 złotych).
Do tego oczywiście dochodzą wydatki na sukienkę, garnitur, ewentualne przystrojenie kościoła, obrączki, wynajęcie eleganckiego samochodu itd. No i nie zapominajmy o jeszcze jednym: weselu.
Tutaj nie da się choćby w przybliżeniu oszacować kosztów. Najwięcej wydacie na salę: przeciętnie restauracje i hotele liczą sobie od 150 złotych za tzw. talerzyk, czyli jedną osobę. Dodajmy zespół muzyczny/DJ-a, alkohol, ciasta, tort, ewentualne noclegi, fryzjera, makijaż, fotografa i kamerzystę, a okaże się, że wymarzony ślub z weselem do białego rana to bardzo droga impreza. Jeśli Cię na to nie stać, to radzimy odpuścić i zorganizować np. skromny obiad dla najbliższej rodziny. Po co wpędzać się w długi już na początku małżeństwa?
Na koniec bardzo ważna informacja. Wbrew obiegowej opinii ślub z Polką lub Polakiem nie oznacza, że obcokrajowiec automatycznie otrzymuje polskie obywatelstwo. Nie dostaje też prawa pobytu czy pozwolenia na pracę. Mało tego: małżonkowie mogą zostać skontrolowani, czy przypadkiem nie zawarli fikcyjnego ślubu, byle tylko obcokrajowiec mógł łatwiej otrzymać kartę pobytu.
Planujesz ślub z Polką lub Polakiem? Jak tam przygotowania? Masz już wszystkie niezbędne dokumenty? Podziel się swoją historią w komentarzu!